Background: The factors influencing parents’ willingness to enroll their children in biobanks are poorly understood. This study sought to assess parents’ willingness to enroll their children, and their perceived benefits, concerns, and information needs under different consent and data-sharing scenarios, and to identify factors associated with willingness. Methods: This large, experimental survey of patients at the 11 eMERGE Network sites used a disproportionate stratified sampling scheme to enrich the sample with historically underrepresented groups. Participants were randomized to receive one of (...) three consent and data-sharing scenarios. Results: In total, 90,000 surveys were mailed and 13,000 individuals responded (15.8% response rate). 5737 respondents were parents of minor children. Overall, 55% (95% confidence interval 50–59%) of parents were willing to enroll their youngest minor child in a hypothetical biobank; willingness did not differ between consent and data-sharing scenarios. Lower educational attainment, higher religiosity, lower trust, worries about privacy, and attitudes about benefits, concerns, and information needs were independently associated with less willingness to allow their child to participate. Of parents who were willing to participate themselves, 25% were not willing to allow their child to participate. Being willing to participate but not willing to allow one’s child to participate was independently associated with multiple factors, including race, lower educational attainment, lower annual household income, public health care insurance, and higher religiosity. Conclusions: Fifty-five percent of parents were willing to allow their youngest minor child to participate in a hypothetical biobank. Building trust, protecting privacy, and addressing attitudes may increase enrollment and diversity in pediatric biobanks. (shrink)

Over the past years, various accounts of ethical consumption have been produced which identify certain concepts as central to mediating the ethical relationship between the consumer and the consumed. Scholars across disciplinary fields have explored how individuals construe their ethical consumption responsibilities and commitments through the notions of identity, taking care and doing good, proximity and distance, suggesting the centrality of these themes to consumer engagement in ethical practices. This paper contributes to the body of research concerned with unravelling consumers’ (...) conceptually mediated relationship to moral and ethical issues in the sphere of consumption by revealing a new set of ideas through which people interpret and relate to consumption ethics. Drawing upon findings from an empirical study on self-perceived ethical food consumers, I demonstrate that people’s perceptions and views of ethical problems around consumption are bound up with notions of vulnerability, suffering, and harm, and that these notions permeate and impact all aspects of ethical consumer behaviour. The paper concludes by arguing that we need to further explore the conceptual underpinnings of ethical consumer commitments and practices, and expand the conceptual toolkit of research on ethical consumption to account for a wider range of ideas and notions that shape individual as well as collective motivations, intentions, and actions throughout the process of becoming and being an ethical consumer. Finally, the paper suggests a specific analytical framework to facilitate such research. (shrink)

The essay offers lyrical and philosophical-aesthetic reflections on the power and unpredictability of the feeling of love, as celebrated in different times in the “Song of Songs,” in Russian philosopher Vladimir Soloviev's sophiology, and in the poetic work of Oscar Wilde and Russian religious poet Nikolai Klyuev.

The article reveals the peculiarities of spreading Reformation ideas in Slovakia during the first half of the sixteenth century. It is emphasized that Reformation ideas were being distributed on the territory of Slovakia in three ways; the Quirinal, in particular, Queen Mary played a significant role in these processes. Leonard Stöckel, a distinguished teacher, theologian, humanist, nevertheless, contributed greatly to the development of these processes. He is the author of «Confessio Pentapolitana», which is one of the oldest documents on the (...) history of Hungarian Protestantism serving as the basis for accepting the forthcoming Symbols of Faith. Stöckel’s outlook was formed under the influence of the European Enlightenment. He established new contacts: Stöckel made friends with an eminent European humanist – Philipp Melanchthon, who was his teacher. The proof of it is a joint edition of Melanchthon’s «Loci communes» and Comments on «Loci communes», which was published posthumously in Basel in 1561. Consequently, at the request of residents of Bardejov L. Stöckel became the headmaster of the town school. In the summer of 1539 he left Wittenberg. L. Stöckel’s return to his hometown Bardejov marked the beginning of a new period in his life. He deceased in 1560. (shrink)

This article addresses concerns about the relationships between practice and theory in today's theatre and examines the discipline's analytical methodology. This contribution re-introduces Yuri Lotman's concept of semiosphere as an anthropological and social space of communication, in which every participant maintains their existence concurrently across temporal, linguistic, and cultural zones. Finally, by launching the notion of a theatrical semiosphere that embraces the dynamics of cognitive impulse in the tripartite proximity of the space of the stage, the space of the audience, (...) and the space of the “in between,” this study seeks to demonstrate how the transitory nature of theatrical communication directed at the multiple audio-visual, cognitive, and cultural sensors of actors and spectators can still be considered and studied from the perspective of semiotic exchange as the primary device of human cognition. (shrink)

The current state of Ukrainian society is characterized by socio-economic instability, there are dynamic, unique processes in which each person is involved. In this connection, there are increasing demands on the professionalism of specialists in the field of practical psychology, their philosophical counseling in the context of postmodernism, aimed at helping people become the subject of their life, work, social and value relationships, to teach them to find meanings and maximize self-actualization. This is represented in the change of priorities in (...) the professional development of practical psychologists, its focus on the development of specialists' subjectivity, their ability to independently solve professional and life tasks. An important role in enhancing the development of professionalism is the understanding of the essential characteristics of existential professional activity, expressed most often in professional meanings and values. The basis of a meaningful professional and personal life is the key ability of the practical psychologist to see and accept the needs of the profession and life and to find the most correct explanations for them. The purpose of the article is to investigate the importance and necessity of the activity of a practical psychologist, its peculiarities, the study of types of psychological aid: counseling, psychological rehabilitation, correction, psychotherapy, training, education and prevention; as well as the need to identify the main areas of professional activity of practical psychologists in the context of postmodernism. (shrink)

The subject of the study is the research work of M.N. Zhirkov, which became the first monographic study of the musical culture of the Yakuts. The object of the study is the problems of musicology first posed by the author of this study. The article discusses such aspects as the difficult fate of the manuscript of M.N. Zhirkov's research, which was unpublished for a long time, and at the first publication was not published in its full form, in addition, the (...) experience of a new reprint of this work in the 9th volume of M.N. Zhirkov's "Collected Works". Special attention is paid to those areas of his work that at that time were in the circle of the most pressing theoretical problems of musical culture of the peoples of the former Soviet Union. The main conclusions of the study are the author's generalizations of the fundamental results of M.N. Zhirkov's work, which at the time of writing this work were advanced not only in terms of the level of development of Russian musicology, but now look quite modern in their relevance and fundamental nature. A special contribution of the author to the topic under development is the analysis of those parts of the study that were not published in the first publication of 1981. The novelty of the study lies in the fact that for the first time attention is drawn to the original full text of the original version of the "Yakut folk Music" by M.N.Zhirkov. The article summarizes the author's experience of the new edition of this unique work. (shrink)

The study relevance lies in the fact, that the prestige and success functioning of the high education national system depends on both the teacher and the high education institution. Such requirements make it necessary to purposefully prepare future high school teachers for creating their own effective professional and pedagogical image. Modern society perceives image as a political and socio-cultural category. Image acts as a link between the individual and the audience. At the same time, it serves as a reflection of (...) both the audience interests and the professional interests, seeking to combine these interests, to move away from the unilateral pressure from above, typical of a totalitarian state. A recent research’s and publications’ analysis. In the study we consider the essence of a specialist’s professional image and his effective self-presentation features, which are presented in the works of I. Alekhin, V. Bebik, M. Vudkoka, F. Genov, F. Kuzina, N. Skripachenko, E. Utkin, D. Francis. The scientific achievements in the pedagogical image formation and a high school teacher’s "professional image" of such scholars as I. Volodarska, N. Guzy, A. Morozov, S. Panchuk, V. Khoroshikh, O. Chebikin, I. Chertikova deserve attention. An unexplored parts of a common problem s election - regularities in the development of the educational personnel pedagogical skills and a formation of professionally important qualities in future managers. The study foundation - the basic scheme for the individual image formation, is represent a novelty. The professional and pedagogical teacher image ensures a high social prestige and success of national system, which is simultaneously based on the strict requirements that the target audience puts forward. The study’s aim is to analyze the influence of personality characteristics on a professional image formation. The main material presentation. The modern image perception analysis is carried out not only in economic, but also in political and socio-cultural categories; presents the "image" definition; it was found that the image can be divided into two types: the ideal and the real analyzed sign systems, contribute to the image’s creation; highlighted the main image management types, which has a positive effect on the leader image and the whole team work’s result; selected elements in the individual with the personalization strategy of building a favorable image; it is established that the image has a very clear attachment to this time, reflecting even the nuances of changes in public opinion. The research methodology was made by methods of analysis and generalization. Conclusions - a concept has been formed in which a person must clearly maintain his image and the corresponding actions and actions. (shrink)

The object of the research is the processing of Yakut folk songs stored in the fund of the first Yakut composer M.N. Zhirkov in the National Library of the Republic of Sakha. The subject of the study is the manuscript "100 Yakut songs". Some of them were published in the collections "Sakha Yryalara" and "Yakut folk Songs". Special attention in the comparative aspect is paid to the already published samples, in particular, in the music collections of A.V. Scriabin and F.G. (...) Kornilov. The article examines the internal content of the treatments of the songs included in the manuscript "100 Yakut songs", expert reviews, testimonies of contemporaries. The article for the first time raises the problem of co-authorship of tunes and completed treatments, some of which are folk tunes. Samples characterized by a developed melodic structure are considered as the result of the melodic creativity of amateur authors, as well as the impact of musical professionalism of the European type. As a result of the analysis of M.N. Zhirkov's handwritten heritage, it was found that many treatments of Yakut folk songs were performed by him in collaboration with Moscow composers G.I. Litinsky and G.G. Lobachev. Also, for the first time, a comparative analysis of the corpus of song treatments from M.N. Zhirkov's manuscript "100 Yakut songs", which is stored in the collections of the National Library of the RS, was carried out. (shrink)

Study of Yuktidīpikā, classical commentary on Sānkhyakārikā of Īśvarakr̥ṣṇa.

The article is devoted to the life and work of the first Even composer P.M. Starostin in the context of the development of national composition schools of the East. The purpose of the study is to review the life and work of the Even composer P.M. Starostin. The object of the study is the professional musical art of the Even people, the subject of the study is the creative heritage of the first Even composer. The research is based on comparative (...) and typological methods, taking into account the theoretical developments of Russian musicologists in the field of studying the patterns of development of young national composer schools. The main conclusions include the following. The formation of the first Even composer P.M. Starostin took place within the framework of the Yakut national School of composition. The main source of P.M. Starostin's creativity was the rich Even folklore: epic tales, ritual genres, song lyrics. The creative heritage of P.M. Starostin is distinguished by originality and genre originality: from large forms – operas and cantatas to chamber-vocal works and compositions for children. The geography of the spread of young national composer schools has advanced to the north-east of Russia, where the Yakut National Composer School is currently functioning quite actively. The Yakut National School of Composition is already becoming a new center itself, on the periphery of which the prerequisites for the formation of national composition schools of the small peoples of the North living in the Arctic zone are being formed. The experience of reviewing the work of the first Even composer P.M. Starostin, considered by us in the article, marks this process. The novelty of the research lies in the fact that for the first time data on the life and work of the Even composer P.M. Starostin are introduced into scientific circulation. Until now, his name has remained virtually unknown to musicology. Such a review is being conducted for the first time. (shrink)

On contribution of Rāhula Sāṅkr̥tyāyana, 1893-1963, Hindi author to Buddhist philosophy and literature; with brief biography.

The article elaborates on an interactive approach to language learning applied in an online EFL classroom. It presents a new insight into implementing interactive methods to develop students’ communicative competence. In conditions of world integration, the formation of communicative and life skills is indispensable. Eventually, such an approach to English language learning in distance mode is the most accessible way for teacher-learner interaction to acquire general linguistic expertise and upgrade specific language skills. The study results show that an interactive approach (...) facilitates live communication in online EFL settings, enhances learners’ motivation and autonomy, and fosters quick decision-making reactions. Modern computer technologies offer boundless opportunities for interactive methods application in the online foreign language learning context. A skillful instructor is called to masterly plan computer-mediated classroom activities, creating space to realize each student’s cognitive and communicative potential fully. Students learn to debate, substantiate their viewpoints, brainstorm ideas, do projects, work individually or collaborate in comfortable learning settings. (shrink)

The article recounts that against the background of globalization processes that swept the world in the late twentieth century and left an indelible mark on the further progress of mankind there was a need to adapt the educational and social systems of Ukraine to functioning in the new conditions of crucial transformations caused by the dynamic changes triggered by universal digitalization, which now penetrates all branches and spheres of public life. It has been noted that the educational sphere is in (...) a state of permanent change, trying to adapt to the new environment in order to ensure a decent level of training specialists of the relevant educational and qualification level capable of adapting to rapidly changing conditions, taking into account the competence acquired in the process of training. As a result, it is shown that in today’s globalized world, the need to master digital competence at an appropriate qualification level comes to the fore, taking into consideration the factors of stair stepping and succession, in response to requirements and challenges of today’s world, which even in a short period of time are able to significantly influence any sphere, transforming its further functioning. The content analysis of regulatory documents enabled to identify the main problematic aspects of the educational industry in the context of ensuring the compliance of the process of standardization of education at the relevant qualification levels, which is characterized by certain fragmentarity and inconsistency and requires further weighted and step-by-step transformative phases in the educational system of Ukraine ensuring its correlation with the European educational standards and guaranteeing its quality. (shrink)

Basic aphoristic text, with commentary and supercommentaries, on Nyāya philosophy.

Le livre de Yana Grinshpun est consacré à une particule qui a peu attiré l’attention jusqu’ici, probablement parce que son usage est réservé au discours écrit littéraire. Dans une première partie historique, l’auteure présente sommairement l’emploi de la particule en grec ancien, en latin et en français puis analyse son traitement dans les grammaires depuis l’Antiquité et dans les dictionnaires français du XVIe-XIXe siècles. Outre la caractérisation incertaine de ô – tantôt considéré comme in..

Le livre de Yana Grinshpun est consacré à une particule qui a peu attiré l’attention jusqu’ici, probablement parce que son usage est réservé au discours écrit littéraire. Dans une première partie historique, l’auteure présente sommairement l’emploi de la particule en grec ancien, en latin et en français puis analyse son traitement dans les grammaires depuis l’Antiquité et dans les dictionnaires français du XVIe-XIXe siècles. Outre la caractérisation incertaine de ô – tantôt considéré comme in...

Gloss on Nyāyabhāṣya of Vātsyāyana, a commentary on Nyāyasūtra of Gautama.

Supercommentary on Vātsyāyana's Nyāyabhāṣya, commentary on Nyāyasūtra of Gautama, basic work expounding the Nyaya philosophy.

Of all the cognitive means recognized in Indian philosophical schools, perception is considered the primary. Gautama, the philosopher who authored Nyāyasūtra—the first aphoristic collection of the Nyāya tenets—defines perception as the principal cause of true perceptual cognition, that is, of a cognition generated out of sense-object contact, non-deviating, non-vacillating, and nonverbal. Of these, the adjective “nonverbal”—the translated version of the Sanskrit term “avyapadeśyam”—ignited a serious debate that was argued for about a millennium. This article tries to trace different interpretations of (...) the term in the classical Nyāya commentarial literature, especially in the writings of Vātsyāyana, Uddyotakara, Vācaspati Miśra, and Jayanta Bhaṭṭa. It also attempts to show briefly how the contributions of these philosophers in the debate were influenced by the prevalent Indian philosophical scenario. (shrink)

Study of the commentaries of Śaṅkarācārya and Bhāskarācārya, 8th cent. on Brahmasūtra of Bādarāyana, work on Vedanta philosophy.

Klasik Sünnî kelâmın sıfatların ‘ne Tanrı’nın aynı ne de Tanrı'dan ayrı' olduğunu iddia eden ilâhî sıfatlar teorisi, üçüncü halin imkansızlığı yasasının inkarı anlamına gelecek şekilde yorumlanmıştır. Nitekim bu iddiada olan yazarlar, böyle bir teoriyi dışarıda bırakacak şekilde yeni bir kelâm inşa etme iddiasındadır. Yazar, böyle bir iddiayı kendinde anlamsız görmekle birlikte, klasik kelâm nazariyesinde de bir temeli olmadığını iddia etmektedir. Bu makale, ‘gayr’ın anlamı hakkında ayrıntılı bir inceleme sunmakta ve birçok metinsel kanıtla, klasik ilâhî sıfatlar teorisinin yalnızca özdeşliğin ve ilâhî (...) zâttan ayrılabilirliğin inkarı anlamına geldiğini öne sürmektedir. Bu makale, gayr teriminin metafizik, teoloji ve doğa felsefesi bağlamlarında da geçerli olduğunu göstermektedir. “Bir şey bir diğerinin ne aynı ne de ayrıdır” formülü, bir öznenin kendisinden zorunlu ve ayrılmaz olan herhangi bir özelliğine eşit şekilde uygulanır. Bir diğer ifade ile söz konusu ilke, mümkün varlıklar için de aynı şekilde geçerlidir. Araştırma “gayr” kavramının Arap dilbiliminde aslî olarak olumsuzlama anlamına gelmediğini, aslında bir sıfat olduğunu ve aynı zamanda istisnaî cümle oluşturma işlevi gördüğünü iddia eden dilbilimsel bir tartışmayla başlamaktadır. Bu da ilâhî sıfatlara ilişkin ilkenin, temel dilbilimsel düzeyde bile üçüncü halin imkânsızlığı anlamına gelmediğini kanıtlamaktadır. Akabinde “gayr” kavramı kelâmî n. Söz konusu inceleme kendisini herhangi bir ekolle sınırlı değildir, ancak inceleme dört ana kaynağa dayanmaktadır: (1) Mu'tezileden Ka‘bî'nin Makâlât'ı; (2) Eş‘arî'nin Makâlât'ı ve (3) Mâtürîdî'nin Kitâbu't-Tevhîd ve (4) Te’vîlât. Bazı yazarların Mâtürîdî'nin üçüncü halin imkânsızlığı yasasının inkârını îmâ eden özgün bir duruşa sahip olduğunu iddia etmeleri nedeniyle, sonuncusu üzerinde daha fazla duruldu. Böylesi bir ilkenin mantık yasalarının inkârını îmâ ettiğine dair hiçbir belirti yoktur. Aksini iddia edenler, böyle mantıksız bir görüş için felsefi gerekçelendirme bir yana, yorumları için herhangi bir dilbilimsel veya metinsel kanıt bile sunamamıştır. (shrink)

Bu çalışmada klasik eserlerden modern çalışmalara kadar birçok dilsel araştırmaya konu olan dilsel örüntünün son dönem dil çalışmalarına yansıması olan tedâmm olgusunun Arap dilinde cümlenin anlamsal bütünlüğüne katkısı ele alınmıştır. Bu olgu aslı itibariyle tüm dillerde farklı şekillerde bulunan temel örüntünün nasıllığını gözler önüne seren, şekilsel bir olgudur. Dilde iki unsurun birbirini gerektirmesi (istilzâm) veya kesinlikle yan yana gelmemesi (tenâfî) gibi durumlar tedâmm olgusu bağlamında incelenir. Her fiilin bir fâilinin (merfu bir isminin) olması, ism-i mevsûlün bir sıla cümlesine ihtiyaç (...) duyması, sıfat ile mevsuf, mudâf ile mudâfun ileyh birliktelikleri istilzâm kapsamında değerlendirilirken; mudâf olan kelimenin fiil, zamir veya şart edatı olmaması tenâfî bağlantısı bağlamında ele alınır. İstilzâm ve tenâfî bağlantıları tedâmm olgusunun temel taşlarını oluştururken art arda gelen kelimelerin cümlenin söz diziminde belirli konuma sahip olmalarını gerekli kılan tevârud /tertipsel bağlantı da tedâmm olgusunun ayrılmaz bir bileşenidir. Bu konum göz önüne alınmayıp ihlal edildiğinde, cümlede meydana gelen anlamsal boşluklar sebebiyle cümle, öğrenilmiş dil kalıplarının dışına çıkar. Bu yönüyle cümleyi oluşturan kelimeler arasındaki doğal dizemsel bağlantı ya da cümle içerisinde kelimenin, kendisine eşlik eden diğer kelimelerle uyumlu birlikteliği de tedâmm olgusunun kapsamına girmektedir. Ayrıca bazı dilbilimciler, tertipsel bağlantıyı makam kavramıyla da ilişkilendirerek tedâmm olgusunu nahvî uyumun ötesinde belâğî bir üslup bağlamında değerlendirilmeye müsait hale getirmişlerdir. Bu açıdan bakıldığında tedâmm olgusuna çağdaş dilciler context of situation/ durumun bağlamı olarak nitelenen bir yön kazandırmıştır ki bu yönüyle tedâmm olgusu cümleye, nahvî örüntüden daha fazla anlamsal katkı sağlamaktadır. Bu çalışma, dildeki doğal örüntüye dikkat çekerek tedâmm olgusunun anlaşılmasıyla zihinde netleşen hazif, zikir, istitâr, rütbe ve takdir gibi olguların daha net anlaşılmasına katkı sağlaması açısından önemlidir. Çalışma, tedâmm olgusunun cümlenin anlamsal bütünlüğüne katkısını ortaya koymaya çalışan nitel bir araştırma olup, çalışmada veri toplama araçlarından belge inceleme aracı kullanılmıştır. Veri çözümleme aşamasında ise doküman analizi ve betimsel analiz teknikleri kullanılmıştır. Çalışma neticesinde, tedâmm olgusunun, alt unsurlarıyla birlikte cümlede anlamsal bütünlüğü sağladığı, bu bağlantıya dikkat edilerek oluşturulan cümlelerin anlamsal açıdan daha uyumlu bir bütünlük oluşturduğu görülmektedir. Cümledeki bu uyumu sağlayan tedâmm bağlantısının, alışılagelmiş ve genel kabul görmüş cümle örüntülerinin gramatik kurallara uygun bir şekilde kullanımını içerdiği sonucuna ulaşılmaktadır. Ayrıca bu bağlantı, konuşulan ortamın gereğine uygun söylenmiş lafızların içinde bulunulan makama uygun olarak yorumlanmasını da kapsamaktadır. (shrink)

Bu araştırmanın esas amacı 1875-1877 yılları arasında meydana gelen Osmanlı-Sırp, Karadağ Savaşları esnasında bölgede yaşanan eşkıyalık faaliyetlerine tarihsel bir bakış açısı ile yaklaşmaktır. Çalışmada gerek 1875 Hersek Ayaklanması, gerekse 1876’da Bulgaristan’da Müslüman Türkler aleyhine Rusların kışkırtmaları neticesinde meydana gelen bazı eşkıyalık olayları ele alındı. Bu olaylar neticesinde ortaya çıkan konjonktürde Avrupalı devletler, Osmanlı Devleti karşısında Sırbistan ve Karadağ’ın bağımsızlık süreçlerini desteklediler. Bu dönemde Sırbistan ve Karadağ Osmanlı Devleti karşısında bazı konularda Avrupalı devletlerle birlikte hareket etti. Yaşanan olaylar sonucunda önce Sırbistan, (...) sonra da Karadağ aralarındaki ittifak antlaşması sonucu Osmanlı Devleti’ne savaş açtı. Bu durumda Rusya oldukça etkili oldu. Savaşın başlaması ile Bosna, Sırplar tarafından, Hersek de Karadağlılar tarafından işgal edildi. İngiltere bölgedeki çıkarları gereği Balkanlardaki statükonun korunmasından yana bir tavır takınarak Rusya’nın Panslavist politikasına karşı çıktı. İngiltere’nin bu politikasındaki temel dayanak noktası ise Balkanlarda ve Akdeniz’de Rus yayılmacılığını engelleme düşüncesiydi. Ayrıca Rusya’nın Panslavizm ideolojisi doğrultusunda geliştirdiği politikalarına karşılık Avusturya, orta ve güney Avrupa’da Almanya ve İtalya’ya karşı kaybettiği toprakları ve prestijini geri kazanmak amacıyla, Balkanlardaki siyasetini yeni bir temele oturtmuştu. Bu temel, Bosna ve Hersek’i ele geçirdikten sonra, Arnavutluk ve Makedonya’ya uzanıp oradan da Selanik’e kadar olan yerleri ele geçirmekti. Buna mukabil Almanya, bu dönemde Balkanlarda doğrudan herhangi bir çıkarı olmamasına rağmen Fransa’nın kendisine karşı bir intikam politikası takip etmesine engel olmak düşüncesindeydi. Bu sebepten dolayı Almanya, Fransa’nın Balkanlardaki sorunlarla meşgul olmasını kendi çıkarları adına faydalı görüyordu. (shrink)

Commentary on Bādarāyana's Brahmasūtra; Advaita viewpoint.

Commentary on Brahmasūtra of Bādarāyana, basic work on the fundamentals of Vedanta philosophy.

Contributed articles on the Vālmīki's Rāmāyana with special reference to the depiction of philosophy, religion, and social sciences.

Supercommentary on Nyāyavārttikatātparyaṭīkā of Vācaspatimiśra, commentary on Uddyotakara's Nyāyavārttika, exegesis on Vātsyāyana's Nyāyabhāṣya, commentary on Gautama's Nyāyasūtra, expounding the Nyaya school in Hindu philosophy.

Ockhamlı William’dan bu yana çeşitli biçim alışlarla karşımıza çıkan dilde sadeleşme hareketi, 20. Yüzyılda analitik dil felsefesinin kurucuları tarafından farklı bir boyuta taşınmış, mantıksal pozitivizmde ise zirveye ulaşmıştır. Doğa bilimsel yöntemlerin etkisiyle şekillenen ve modern mantık alanında yapılan özgün ve nitelikli çalışmaların etkisiyle yetkinleşen bu anlayış, felsefenin metafizik problemlerini dil bağlamında ele almaktadır. Bu görüşün savunucuları, getirmiş oldukları bir dizi ölçüt aracılığıyla anlamlı olan ve olmayan ifadeler arasında ayrım yapmayı hedeflemişlerdir. Felsefi gelenekteki çözümsüz görünen “anlamsız” metafizik tartışmaları “elimine etmeyi” (...) amaçlayan bu hareketin vardığı son noktada, olgusal bir karşılığı bulunmayan ve mantıksal sözdizimi kurallarına uymayan her ifade, metafiziğin kalıntısı olmakla itham edilmektedir. Adorno ve Horkheimer’a göre spekülatif felsefeye yönelik gerçekleştirilen bu saldırı, Aydınlanma’nın dili mitostan arındırma çabalarının doruk noktasıdır. Onlara göre analitik dil felsefesinin olgucu filozoflarının felsefelerinde dilin anlam taşımasına müsaade edilmemekte ve yalnızca gösterge işlevi dikkate alınmaktadır. Dil, bir formül olarak katılaşarak soyutlaşmakta ve formüle uymayan her düşünce solup gitmektedir. Bu anlayış, spekülatif felsefe geleneğindeki felsefi sistemlerin unsurları olan etik, estetik, yaşamın anlamı gibi konuların felsefeden tasfiye edilmesine yol açmıştır. Adorno ve Horkheimer’a göre varlık alanındaki niteliksel farklılıkların göz ardı edilmesi, insanın şeyleşmesi ve kendi özüne yabancılaşmasına sebep olmuş, bireyin gizilgüçlerini kaybettiği bu ortamda toplumsal dönüşümün imkanı da ortadan kalkmıştır. (shrink)

Şiir kadim dönemlerden bu yana Arap kültüründe en önemli sanat dallarından biri belki de birincisi olagelmiştir. Şiirin ve dolayısıyla şairlerin büyük bir itibar gördüğü Arap toplumunda şaire kıymet kazandıran ölçütlerden biri irticalen şiir söyleyebilmesi, muhatabına cevap verebilme yetisi ve hazırcevaplığıdır. Bir şairin başka bir şairin şiirini aynı muhteva, vezin ve kafiyede irticalen devam ettirmesi anlamına gelen icâze de kökleri Câhiliye Dönemi’ne kadar uzanan bir şairlik hüneridir. Çalışma bu nedenle şairlerde kadim dönemlerden bu yana aranan bu hünerin hususiyetlerini konu (...) edinmekte, bir meziyet olarak icâzenin şairlerde niçin bulunmasına önem verildiğini ortaya koymayı amaçlamaktadır. Makalede nitel araştırma yöntemlerinden belge analizi yöntemi kullanılarak icâzenin tanımı, türleri ve yöntemleri üzerinde durulmuş, verilen örneklerle bu türler arasındaki farklılıklar izah edilmiştir. Ayrıca icâzenin yine bedîhî olarak söylenen bir şiir türü olan nakîzadan, irticalen söylenmese de öncesinde söylenmiş bir şiirden daha güzelini orta koyma saikiyle yazılan muʿâraza türü şiirlerden ayrıştığı yönlerine temas edilmiştir. Şairleri icâze istemeye sevk eden sebepler örnekler üzerinden incelemeye tabi tutularak icâze türü şiirlerin bir şairin başka bir şaire meydan okuması, meydan okuma olmaksızın şairliğini sınama isteği, şiirin devamı konusunda yardım talebi veya şairlerin aralarında şaka yollu atışması neticesinde ortaya çıktığı tespit edilmiştir. Şiirinin devamını isteyen şairle (müstecîz) şiiri devam ettiren şair (mücîz) veya şairlerin söylediği beyitlerin muhteva analizi yapılarak aralarındaki farklara işaret edilmiştir. İcâze türü şiirlerde şiire ekleme yapılmasını isteyen şairle şiiri devam ettiren şairin söylediği kesitlerin aynı uzunlukta olmadığı görülmüş, bunun sonucunda muhteva, vezin ve kafiye birliğini gerektiren icâze türü şiirlerin tarafların söylediği kesitler itibariyle esnek bir yapısının olduğu sonucuna varılmıştır. Buna ilaveten bazı icâze örneklerinde vezin ve kafiyeye bağlı kalınmasına rağmen konu değişiminin meydana geldiği de tespit edilen hususlardan biri olmuştur. İki veya daha çok şairin birlikte şiir inşâd etmesi şeklinde temayüz eden icâzelerde genelde edebî bir gayenin ön planda olmadığı müşahede edilirken bazı şairler ise ekleme yaptığı beyitlerde üslup açısından son derece zengin bir anlatım örneği sergilemişlerdir. Araştırmanın vardığı sonuçlar itibariyle vurgulanması gereken bir başka husus öncesinde bir hazırlık yapmaya imkân vermemesi dolayısıyla icâze türü şiirlerin kısa şiirlerden meydana gelmesidir. Şairlerin farklı saiklerle söylemiş olduğu icâze örneklerinde vasıf, hiciv, gazel, şikâyet gibi farklı temaları işlemiş olmaları bu şiirlerle ilgili zikre değer bir başka özelliktir. Netice olarak icâze türü şiirler eskiden beri Arap toplumunda şairin gücünü ve maharetini gösteren, yaşanılan ortamın edebî zevkini yansıtan, toplumun sosyokültürel yapısına dair önemli veriler ihtiva eden bir şiir türü olarak tebarüz etmiştir. (shrink)

Mekân çalışmaları ve bellek çalışmaları, 1960’lardan bu yana benzer bir eğilimle sosyolojiden edebiyata, psikolojiden kent bilimlerine kadar birçok disipline konu olmuştur. Bu süreçte, çeşitli kuramsal bakış açılarının ilgi alanına giren bellek ve mekân, kimliği kuran unsurlar olarak birlikte ele alınmaya başlanmıştır. Erman ve Özaloğlu’nun derledikleri bu çalışma da söz konusu unsurlara ve bu unsurlar arasındaki ilişkiye odaklanmaktadır. Bellek ve mekâna dair çalışmaların çok sayıda disiplinin ortak ilgisi olduğu burada da göze çarpmaktadır, zira yazarlar arasında iki araştırmacı, bir küratör ve (...) üç doktora öğrencisinin dışında çok sayıda akademisyen yer almaktadır. Akademisyenlerin alanlarına bakıldığındaysa felsefeden antropolojiye, tarihten dil ve iletişim bilimlerine, siyaset bilimi ve kamu yönetiminden sosyoloji ve sosyal hizmete kadar geniş bir çeşitlilik göze çarpmaktadır. Ancak, şehir ve bölge planlama, iç mimarlık ve çevre tasarımı ile mimarlık gibi mekânı temel alan disiplinlerden akademisyenler (13 akademisyen) bu çalışmanın yazarları arasında çoğunluğu oluşturmaktadır. Bellek ve mekân ilişkisine odaklanan bu derleme kitap, sekiz bölümden ve 28 makaleden oluşmaktadır. Birinci bölümde genel hatlarıyla bellek, mekân ve tarih ilişkisiyle ilgili kuramsal tartışmaların yanı sıra belleğin bir edebi eserdeki yansımasına yer verilmektedir. İkinci bölüm bellek ve mekân ilişkisini yakın geçmişe ait mekânlar (İkramiye evleri, Büyük Efes Oteli, Petkim-Aliağa konut yerleşkesi gibi) ve bu mekânlarda gerçekleşen dönüşümler üzerinden ele almaktadır. Mekânsal değişme ve dönüşüm konularını ele alan çalışmalar, ikinci bölümden başlayıp, dördüncü bölüme kadar devam etmektedir. Üçüncü ve dördüncü bölüm özellikle kentsel mekânda gerçekleşen ve gecekondu olgusunu da içeren dönüşüm projeleri ve toplumsal yansımalarına eğilmektedir. Beşinci bölüm, özellikle hafıza mekânlarına ayrılmıştır. Altıncı bölüm, toplumsal çeşitlilik vurgusuyla farklı toplumsal grupların mekâna dair deneyimlerine yer verirken Neo-liberal Dönüşümler başlıklı yedinci bölüm, bir anlamda kitabın alt metnini başlığa taşımış durumdadır. Sonuncu bölüm ise mekân, kimlik ve aidiyet konularına eğilmektedir. (shrink)

Diyanet İşleri Başkanlığı, 3 Mart 1924’te, Şeriye ve Evkaf Vekaleti’nin yerine kurulmuştur. Bu düzenleme ile dini konular, siyasal alanın dışına çıkarılıp idari bir işleve indirgenmek istenmiştir. Ancak bu tercihin aksine kurumun görev ve yetkilerinde ve teşkilatında artan ve büyüyen bir seyir ortaya çıkmıştır. Diyanet İşleri Başkanlığı’na kurulduğundan bu yana birçok misyon yüklenmiştir. Dinin devlet tarafından kontrol edilmesi, daha çok kurucu iradenin ve militan laiklik taraftarlarının beklentilerini yansıtırken, dini nitelikli hizmetlerin karşılanması ise daha çok muhafazakâr kesimin beklentisi olmuştur. Her iki (...) taraf da kurumu, Türkiye’nin sosyal, tarihsel ve siyasal dokusunun sui generis niteliğiyle meşrulaştırmaya çalışmıştır. Özellikle 633 Sayılı Kanun’dan (1965) sonra Başkanlık, sosyal hayatın daha çok içinde olmaya başlamış ve 1980 sonrası dönemde sosyal ve milli dayanışmanın sağlanması için bir araç olarak görülmüştür. Bu durum, 1982 Anayasası’nın korporatist ve solidarist özelliklerinin bir yansımasıdır. Diyanet İşleri Başkanlığı’nın bu şekilde araçsallaştırılması onun yıllar içinde bu derece büyümesinin temel itici gücü olmuştur. (shrink)

Bireyleşim, varlıkları bireysel kılan ve onların diğer bireylerden ayrımını sağlayan ilkenin ne olduğunu sorun eder. Birey, güncel bir kavram olmasına rağmen orta çağ filozoflarından bu yana bireysel varlıkların bireyliği anlamında kullanılmış olup bireyleşim, özdeşlik sorunu ile iç içe tartışılmıştır. Bu makalede Aristoteles’in bireyleşim sorununa yaklaşımını incelerken öncellikle genel kabul gören madde teorisini tartışacağız. Maddenin bireyleşim ilkesi olarak savunulması, onun bölünebilirliği ya da özdeşliği ile açıklanabilir. Fakat bölünebilirliğin kendisi bireyleşimi olanaksız kılıyor ve Aristotes’in fikirleri ile çelişki gösteriyor. Maddenin özdeşliği, kendisi (...) yeterince açık olmadığı için bir içeriğe ihtiyaç duyuyor; burada Leibniz’in ayırt edilemezlerin özdeşliği ilkesini tartışmaya dahil ederek bu içeriği maddenin paylaşılamazlığı olarak belirleyeceğiz. Fakat Theseus gemisi örneği üzerinden işaret edeceğimiz oluş sorunu ile karşılaşmaktayız. Diğer taraftan Aristoteles’in bireyleşim ilkesini form olarak görmek, bireysel formları savunmak anlamına geliyor; bireysel formlardan ne kastedildiği açık olmadığı için burada ilinekler üzerinden bireyleşimi sunacağız. Fakat Leibniz ve Aristoteles bu konuda uzlaşması olanaksız görünür ve Aristoteles için ilineklerle bireyleşim kabul edilemez; töze ilişkin olmayan ilineklerle bireyleşim, şeylerin doğası itibariyle bireysel olmadığı anlamına gelir. Ardından konum ile bireyleşim fikrini Aristoteles üzerinden işaret ederek konum anlamında maddenin bireyleşim ilkesi olduğunu savunacağız. Son olarak konum ile bireyleşmenin saltık uzayı gerektirdiğini belirteceğiz ve Leibniz’in ayırt edilemezlerin özdeşliğinin mantıksal olarak geçersiz kılan Black’ın düşünce deneyine değineceğiz. (shrink)

Zaman, düşünce tarihinde üzerinde çokça tartışılmış ve muhtelif tanımlamaları yapılmış bir kavramdır. Bu makale de zamanın tanımlamasından ziyade onun üzerinde özellikle an kavramı merkezli bir düşünce etkinliği ortaya konulmaya çalışılmıştır. Bilhassa zaman ve an kavramları arasındaki farka değinilmiştir. Zamanın hareketin olduğu yerde var olduğunu, anın ise hem hareketin hem de durağanlığın olduğu her yerde karşımıza çıktığını belirterek zamanın akışkan hayatı ölçülebilir kılma çabasında var oluşuyla, anın ise bu akışkanlığın her safhasında var olduğuna temas edilmiştir. Aynı zamanda anın varoluş ile mütemadiyen (...) yan yana olduğu, algılanışının ise bireylerin tecrübeleriyle zuhur ettiği görüşü ortaya konulmuştur. An’ın insan tecrübesiyle anlam kazanması ve insanın anı nasıl değerlendirmesi gerektiği hususunda konu, kanaatimizce Asr Suresi ve Hz. Peygamberin (s.a.v) buyruğu ile temellendirilmiştir. Bahsi geçen konu, çeşitli filozofların görüşleri ile de desteklenmiştir. Daha sonra makalemizde modern düşüncenin insanı anı kaliteli yaşamaktan ziyade daha iyi gelecek vaadiyle kaygı ve huzursuzluğa sevk ettiğini ifade ettik. Makalemizin sonunda ise İslam’ın bu modern düşüncenin aksine insana akışkanlık içerisinde yaşarken anın kendisine sunduğu akışkanlığın her bir aşamasını en güzel şekilde değerlendirmesini emrettiği ve onu değerli bir maden gibi tavında işlemesi gerektiği mesajıyla sonuçlandırdık. (shrink)

The degree to which the early dharma literature was an extrapolation from the earlier ritual codes can be seen from a number of shared features of form and content. One of these that has not received more than passing notice is the fact that the Dharmaśāstric principle of regarding customary norms as a valid basis of dharma, both in general and in limited spheres, has its origins in ritual rules in the śrautasūtras and gṛhyasūtras. Passages from the Baudhāyanaśrautasūtra and numerous (...) gṛhyasūtras show that already in these rulebooks established practices of particular social groups were accepted as a valid authority in certain contexts where explicit textual warrant was lacking, and that a further distinction was there made between the general norms of experts and the valid particular norms of locality or social group. (shrink)

By illustrating the presence and scope of the bodhisattva ideal in Theravāda Buddhist theory and practice, this article shows that some of the distinctions used to separate Mahāyāna Buddhism from Hīnayāna Buddhism are problematic, and, in particular, calls into question the commonly held theoretical model that postulates that the goal of Mahāyāna practitioners is to become buddhas by following the path of the bodhisattva (bodhisattva-yāna), whereas the goal of Hīnayāna practitioners is to become arahants by following the path of the (...) hearers of Buddha's disciples (śrāvaka-yāna). (shrink)